Ponczo i Control+C
Czyli proces projektowania postaci, animacji, na potrzeby gry My Dear Ann.
W celu zwiększenia przejrzystości tekstu zamieszczę omawiane grafiki i animacje w dokumencie. Otrzymałam niemalże kompletną kreatywną kontrolę nad tym, jak będzie wyglądała gra i ze względu na to, że piksel art. był czymś, co ostatnio mnie zainteresowało, więc uznałam, że warto spróbować. Anna, mimo bycia stworzoną cała z kwadratowych pikseli, jest osobą delikatną, więc chciałam, aby jej shape language był zgodny z jej naturą. Główna bohaterka jest cierpiącą matką, dlatego uznałam, że najbardziej odpowiednim kształtem bazowym będzie owal, z których zbudowałam jej sylwetkę.
Pracowałam ekskluzywnie z 16 kolorami, aby cała gra wyglądała spójnie, jednak zanim zaczęłam wybierać kolory, musiałam przyjrzeć się ich jasności. Proces value patterning opisany w “Dota 2’s Character Art guide”, pomógł mi zrozumieć ,Character Art guide”, pomógł mi zrozumieć , dlaczego te dwa skrajne kolory zdawały się ze sobą nie kontrastować i zlewały się w oku odbiorcy. Aby temu zapobiec, starałam się rozbić jej sylwetkę na kolejne elementy o poszczególnych wartościach jasności. Priorytetem było dla mnie, aby jej kolor skóry nie stopił się z żadnym z elementów jej stroju. Wprowadzając wzór, byłam w stanie zmniejszyć kontrast między jej ponczo a spodniami, a dzięki temu, że jej włosy i ponczo są dość ciemne, jej twarz stała się jeszcze bardziej wyrazista.
Strój był w dużej mierze projektowany z intencją, by wyglądał dobrze w piksel arcie, a słowem klucz było “luźno”. Kiedy eksplorowałam różne możliwości co do stroju, niezwykle szybko zrozumiałam, że w opiętych lub krótkich ubraniach każdy jej ruch wyglądał dużo bardzo nienaturalnie. Nie widząc, co dzieje się w nogawkach, nasz mózg wyobrazi sobie dużo płynniejszy ruch niż, byłabym w stanie z animować.
Ze względu na to, że tworzyłam w estetyce True pixelart, ograniczało to bardzo gdzie, mogą znajdować się pojedyncze piksele. Wybór luźniejszych, miękkich spodni przypominających dresy i poncza również pasuje do sytuacji Anny, gdyż te konkretne ubrania są popularne wśród kobiet w ciąży, ze względu na duży poziom komfortu. Strój ma elementy ubrań, które widziałam w szafie mojej mamy, ale źródłem inspiracji dla niego stanowiły kolekcja Lemaire Ready To Wear Fall Winter 2015 Paris¹ i zdjęcia modelki zrobione na potrzeby aukcji Ralph Lauren².
Nie chciałam jednak, aby strój był zbytnio wyjściowy, raczej sprawiający wrażenie komfortowego i ciepłego. Kolory, które zastosowałam do jej projektu mają układ Split Complementary, który sprawił mi dużo problemów ze względu na ograniczoną paletę. Zielenie dominują w jej stroju ze względu na jego asocjacje z harmonią jak i równowagą, którą ta początkowo mamy wrażenie, że osiągnęła. Na pozorność tej harmonii wskazuje również wzór na jej ponczo, niezwykle niesymetryczny i chaotyczny, wzór przedstawia rosnące rośliny, te symbolizują zmiany, z którymi Anna nie może się pogodzić. Dodatkowo ich nieregularne i ostre kształty mają przywoływać na myśl ciernie, które oplatają ją, stanowiąc paralele do obecnego stanu ducha Anny.
Na grafice po prawej są moje pierwsze przymiarki zrobienia sprit’ów postaci. Zdjęcia referencyjne są nieocenioną pomocą podczas studiowania proporcji i kształtów, aby realistycznie przedstawić obiekt. Kiedy byłam w stanie sprawić, aby ta wyglądała jak człowiek, mogłam wprowadzić zmiany w proporcjach jej twarzy, by ta była bardziej wyrazista. Inne animacje wymagały analizy wielu nagrań, zadbania by Anna w większości klatek wyglądała dalej jak ona, studiowania The Animator’s Survival Kit autorstwa Richarda Williamsa jak i wielu konsultacji z zespołem, aby dobrze odzwierciedlić, jak sobie ją wyobrażali w określonych sytuacjach.
Gdy dochodziłam do ściany w procesie tworzenia Anny, zajmowałam się tworzeniem pokoi. Było to zupełnie nowe wyzwanie, nawet jeśli nie byłam w pełni świadoma tego podczas rysowania, kolejne pokoje stawały się coraz doskonalsze. Poniżej zamieściłam pokoje, w kolejności powstawania. Chciałabym zwrócić uwagę na wizualizację brudnej kuchni. Jestem z niej szczególnie dumna i uważam, że warto było nie sprzątać mojej rzeczywistej kuchni, aby zgromadzić materiał referencyjny.
Sypialnia: Uwagę odbiorcy zwraca obraz, który jest mistyfikacją. W szafie widoczny jest też strój Anny, który będzie mieć na sobie.
Duży pokój: Dwa kieliszki podtrzymują iluzję, że jej mąż jest obecny w jej życiu. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że ta przestrzeń nie jest przystosowana dla domniemanego małego dziecka.
Łazienka: W łazience znajdują się przedmioty tylko dla jednej osoby. Uwagę też zwraca paczka leków przy lustrze.
Pokój Dziecięcy -Sanktuarium Marzenia: Czystość, perfekcja i ukryta wiadomość pod szafą.
Kuchnia: Dwie wersje kuchni.
Wszystkie sprit’y i animacji zostały przeze mnie wykonane w programie Asprite, używając myszki komputerowej i klawiatury.